Mijn paard Fuzi kwam negen jaar geleden als 3-jarig paard bij me en ik was toen al wel een ervaren paardenvrouw. Toch leerde hij me of ik kan beter zeggen ‘Juist hij leerde me’ op een andere manier naar paarden te kijken, maar vooral naar mezelf.
Terug naar jezelf
Fuzi is een paard dat van mij totale toewijding, openheid en duidelijkheid vraagt. Naar hem, maar nog meer naar mezelf. Ik dacht dat dat wel snor zat; ik ben toch iemand die open staat voor zelfreflectie, bezig blijft met onderzoeken naar meer diepgang en een ervaren paardenvrouw.
En toch dreef hij me tot wanhoop. Op een bepaald moment had ik het gevoel dat ik al mijn hulplijnen had ingezet. Alles wat ik geleerd had, had ik toepast en werkte niet. Ik was ‘game over’ en ik had het gevoel hem op te moeten geven. In plaats daarvan ging ik terug naar de basis, naar het begin. Dat betekende voor hem na vijf jaar weer laten wennen in een kudde, zodat hij weer paard kon zijn. Hem laten leren kennen wie hij in verbinding met andere is, want ze zeggen “je ontmoet jezelf in contact met een ander”. En dat geldt ook voor paarden.
Veiligheid en angst
Weer een sociaal paard zijn heeft Fuzi een stevige basis, bedding en veiligheid gegeven. Nieuwe paarden ontmoeten blijft voor hem spannend en het doorbreken van vaste patronen ook. Van mij als eigenaar en begeleider vraagt het om zelf anders, los van mijn vaste patronen, te reageren. Dit kan betekenen hem meer los te laten en zelf te laten ervaren dat bepaald (ongewenst) gedrag niet werkt of juist dat hij kan kiezen om ergens niet op te hoeven reageren. Aangezien dit bij mij een (parallel)proces raakt, heb ik te zien dat angst voor mij ook een belangrijke trigger is. Het belangrijkste hierin was te erkennen dat er angst was en dat ik te allen tijde weer mijn comfortzone in kan stappen. Mezelf vermannen en het gevaar oplossen, leverde immers niet de gewenste situatie op. Eerlijk zijn naar mezelf over mijn gevoel en ja daar horen grenzen stellen ook bij, maar niet vanuit agressie en boosheid maar vanuit oprechtheid en besluitvaardigheid.
Van en met elkaar leren
Leren gaat nooit één kant op, want in een relatie (man-vrouw, dier-mens, ouder-kind) is informatie-uitwisseling en dus een voedingsbodem om te leren. Fuzi en ik versterken elkaar. De ene keer begeleid ik hem en de andere keer begeleidt hij mij.
Op de vraag van een aantal jaren terug HOE ga ik om met mijn paard? Is het inzicht gekomen dat het gaat over HOE ga ik met mezelf om. Mijn paard laat dat misschien groots zien, maar ik geloof erin dat elk paard op zijn of haar eigen manier duidelijk maakt wat er bij zijn ‘mens’ speelt. Een paard laat dit zien omdat hij aanvoelt dat je de potentie hebt om het te veranderen en terug te keren naar je essentie. Je eigen paard helpt je als het ware jezelf af te pellen naar wie jij in pure essentie bent.
De oerkracht van het paard
Mijn paard en de begeleiding die ik hierbij kreeg, hebben me laten ervaren dat deze vorm van omgaan en communiceren met je paard, of beter gezegd met jezelf, een enorme bron van creatie en reflectie is. Het paard, elk paard, ook jouw paard verstaat de kunst om door alle lagen, maskers, muren te voelen en zichtbaar te maken wie jij ten diepste bent. Hierdoor kan je pijn, verdriet en frustratie voelen, maar belangrijker nog je kan jezelf herkennen en erkennen. En samen met je paard weer openen wat ooit is dicht gegaan.
