Ruimte innemen is iets waar ik al langere tijd mee bezig ben. Beter gezegd waar ik mee oefen. Het klinkt zo makkelijk ‘je ruimte innemen’. Bij mij raakt dat in ieder geval een heel scala aan oordelen over mezelf en vastgezette patronen. “Hoe dan?” hoor ik je denken.
Allereerst: wat is dat ‘ruimte innemen’. Voor mij gaat dat erover of ik volledig aanwezig kan zijn (in mezelf) en mij niet ondergeschikt maak aan een ander. Misschien geldt voor jou wel dat je je gaat overschreeuwen (je groter maken dan je bent). Het eerste wat mij opviel is dus dat ik mij heel snel kleiner maak dan ik werkelijk ben. Het is een patroon omdat ik het op verschillende plekken, met verschillende mensen en in verschillende situaties doe, het is een steeds terugkerende reactie. Doordat ik me kleiner maak, ontneem ik mijzelf ruimte en daarmee mijn kracht.
Een vastgezet patroon veranderen
De eerste uitdaging was om mij niet langer kleiner te maken. Dat vraagt om naar binnen te kijken en na te gaan wanneer deze beweging is ontstaan. Door welke gebeurtenis of op welke leeftijd dit patroon is ontwikkeld. Een patroon dat toen heel dienend was, maar dat nu een vastgezet patroon is waardoor je het doet voor je er erg in hebt. Als je je eigen reactie onderzoekt word je je bewust van je (gedrags)patronen. Dit in combinatie met dat je je eigen gedrag niet prettig vindt, maakt dat je eraan toe bent om het te veranderen.
Gericht op de ander of op jezelf
Jouw ruimte innemen kan op twee manier: gericht op de ander of gericht op jezelf. Ruimte innemen gericht op de ander houdt in dat je jouw ruimte inneemt door de ander uit de ruimte te zetten. Het nadeel hiervan is dat het een actie tegen de ander is. En je bent bezig met de ander, namelijk de ander moet weg of moet zich kleiner maken. Als je bij de ander bent, ben je niet bij jezelf.
Hoe ik dit in de praktijk ervaar? Heel simpel, namelijk door mijn zeer fijngevoelige paard. Mijn paard laat in zijn gedrag uitvergroot zien wat het met hem doet als ik mijn energie op hem richt om ervoor te zorgen dat waar hij staat mijn ruimte wordt. Hij wordt dan boos en geïrriteerd. Op mijn beurt snap ik daar weer niets van, word ook boos en geïrriteerd en zitten we in een vicieuze cirkel. Hier bereik ik helemaal niets mee, niet voor mezelf en niet voor het paard. Of voor de andere persoon, want wat mijn paard laat zien is ook wat een mens voelt, maar uit dit wellicht anders.
Aanwezig en aandacht houden
Jouw ruimte innemen door gericht te zijn op jezelf doe je door gericht te zijn op jezelf door in je lijf aanwezig te zijn en te voelen dat je loopt (of zit of wat je dan ook aan het doen bent). Blijf tegelijkertijd ook de aandacht houden voor je omgeving (want anders verdwijn je in jezelf en maak je je ruimte juist kleiner). Om het praktisch te maken doe je dat in de paardenbak door naar een plek toe te lopen en die te ‘ownen’, jouw energie vult die plek. Staat daar toevallig een paard, dan zal hij moeten verplaatsen. Niet doordat jij hem wegstuurt, maar omdat jij heel bewust stap voor stap jouw ruimte verplaatst naar die plek.
Met andere mensen gaat het erom dat je bij jezelf (in jouw ware grootte!) blijft en zegt of doet wat er intrinsiek in jou is en ‘own’ je op die manier de ruimte.
